Ֆրանսիական ժողովրդական հեքիաթ
Հայր Բոնամին գիտեր-չգիտեր, ընդամենը մի հեքիաթ գիտեր: Ամեն օր նա այդ հեքիաթն էր պատմում և այնքան էր պատմել, որ բոլորս արդեն անգիր էինք արել: Հեքիաթը որսորդների մասին էր և այնքան զվարճալի էր, որ լսողը ծիծաղից թուլանում էր:
Ահա այդ հեքիաթը.
Լինում են, չեն լինում, երկու որսորդ են լինում: Օրերից մի օր, սովորականի պես, շներին առաջ են անում ու գնում որսի: Էս շներից մեկը սատկած է լինում, մյուսի բերանում էլ իսկի շունչ չի լինում:
Գնում են, գնում, հասնում են մի անտառ: Էս անտառում ոչ ծառ է լինում, ոչ էլ թուփ: Հանկարծ դիմացի թփից մի նապաստակ է դուրս գալիս, կանգնում որսորդների առաջ, բայց սրանք ոչ մի նապաստակ էլ չեն տեսնում: Թր՜ըխկ, թր՜ըխկ… Կրակում են, նապաստակին սպանում, ուրախանում:
Ու շվարում կանգնում են. չգիտեն, թե ինչ անեն:
— Հասկացա՜, — բացականչում է նրանցից մեկը: — Հրե՜ն, էն դղյակը տեսնո՞ւմ եք, գնանք այնտեղ:
Գնում են: Մոտենում են թե չէ՝ տեսնում են դղյակի պատերի բոլոր քարերը դես ու դեն են շաղ տված. դղյակ մի ասա, մի ավերակ ասա:
Թա՜կ, թա՜կ… Թակում են դղյակի դուռը, հետն էլ գոռում՝ «Ա՜յ մարդ, դուռը բաց արա, մենք գիտենք, որ դու կաս, բայց հիմա այդտեղ չես»:
Դուռը բացում է մի մորուքավոր: Էս մորուքավորի մորուքը էնքան երկար է լինում, որ մինչև գետին էր հասնում: Բայց մորուքի մեջ ոչ մի մազ չի լինում:
— Ի՞նչ եք ցանկանում, բարի պարոններ, — հարցնում է նա:
— Մի նապաստակ ենք սպանել, ուզում ենք տապակել, բայց նապաստակ չունենք:
— Ի՜նչ եք ասում, — պատասխանում է մարդը: — Դե լավ, նե՜րս համեցեք: Ես էլ մի մեծ կաթսա ունեմ: Կաթսաս անտակ է, տակն էլ տակից պոկված է: Բայց ոչինչ, նապաստակը բերեք, կկտրատենք, կլցնենք մեջը: Մսի կտորները կթափվեն, մսաջուրը կմնա:
Այսպես, ամեն օր, հայր Բոնամին մեզ պատմում էր իր այս հեքիաթը, և դա շատ զվարճալի էր:
Հարցեր և առաջադրանքներ
1. Պատմվածքից դուրս գրի՛ր անծանոթ բառերն ու օնլայն բառարանի օգնությամբ բացատրի՛ր:
Շունչ չլինել-կիսամեռ
Շվարել-մոլորվել
Բացականչել-գոռալ, բղավել
Հրեն-ահա
Տապակել-խորովել, եփել
2.Ինչի՞ մասին էր Հայր Բոնամիի հեքիաթը:
Հեքիաթը երկու որսորդների մասին էր, ովքեր ունեին սատկած ու կիսամեռ շներ: Որսորդները անտառում մի նապաստակ են սպանում, որը կար կամ չկար: Հետո մի դղյակ են տեսնում, որը մի ավերակ էր: Այդտեղ ապրում էր մի մորուքով մարդ, ով մորուք չուներ: Հետո ուզում են նապաստակին տապակել, բայց թավան տակ չուներ:
3.Այս բառերն ու արտահայտությունները փոխարինի՛ր ուրիշ բառերով ու արտահայտություններով:
Հայր Բոնամին մի ծիծաղաշարժ պատմություն գիտեր:
Հայր բոնամին մի զվարճալի պատմություն գիտեր:
Որսորդները շվարել կանգնել էին ապարանքի մոտ:
Որսորդները մոլորվել կանգնել էին դղյակի մոտ:
Նրանք թակեցին խորտակված դղյակի դուռը:
Նրանք թակեցին ավերակ ապարանքի դուռը:
4.Հայր Բոնամիին կարո՞ղ ես նկարագրել:
Հայր Բոնամին սև երկար հագուստով, մորուքով, բարի աչքերով եկեղեցական է: Նա շատ կատակասեր և հումորասեր ծերուկ է:
5.Սուտլիկ որսկանն ի՞նչ կասեր, եթե լսեր հայր Բոնամիի հեքիաթը:
Նա կասեր, որ այս պատմությունը հենց իր պատմությունն է, ուղակի նապաստակի փոխարեն իրականում բադ է, իսկ մորուքավորի փոխարեն՝ երեք պառավ:
6.Հորինի՛ր.
Լինում է, բայց չի լինում մի շուն է լինում, որն իրականում մլավում էր: Շունը մնում էր տանը, իսկ կատուն գնում էր որսի: Նրան բոլորը ոսկոր էին տալիս, բայց նա ձուկ էր սիրում: Մեկ-մեկ էլ մուկ էր ուտում:
Արտաշես Մինասյանի ուսումնական բլոգ 