Երբ մտքերը սառչում են օդում
Ալբերտ Մորավիա
(2-րդ մաս)
Մի օր Ծով Ա. Ցուլը Ա. Ֆրիկացի անունով մի սևամորթի տեսավ, որն իր կնոջ հետ նավակում նստած Օձ Ա. Ձկան համար երգ էր երգում: Օձ Ա. Ձուկը բերանը բաց լսում էր:
Օձ Ա. Ձուկ,
Օձ Ա. Ձուկ,
Չկա քեզ պես
Սիրուն ձուկ:
Օձ Ա. Ձուկն այդ երգով հրապուրված՝ մի պահ մոտացել էր, որ Արևադարձ կոչվող երկրում մի բան ասում են, մի այլ բան մտածում: Նա մոտեցավ նավակին, իսկ Ա. Ֆրիկացին ճարպկորեն նետեց ուռկանն, ու մի ակնթարթում բռնեց Օձ Ա. Ձկանը: Քիչ անց Օձ Ա. Ձուկը արդեն տապակված էր ու խժռված:
Ծով Ա. Ցուլը դա որ տեսավ, սարսափեց: Նա հեռացավ, մտածելով. «Ի՜նչ սարսափելի է, կեցցենք մենք՝ բևեռցիներս, որ ոչինչ չենք մտածում, իսկ եթե մտածում ենք՝ բոլորը կարող են տեսնել մեր մտածածը»:
Բայց Ծով Ա. Ցուլն անմիջապես չվերադարձավ Բևեռ: Գուցե՞ ծուլությունն էր պատճառը. կամ էլ նրան դուր էր գալիս չկարդացվող մտքեր ունենալը:
Այսպես, Ծով Ա. Ցուլը մնաց Արևադարձ կոչվող երկրում և ընտելացավ այդ երկրի սովորություններին:
Մտածելը անսպասելի պտուղներ տվեց:
Ծով Ա. Ցուլը սկսեց շատ խորիմաստ բաներ մտածել, ասենք. «Ո՞վ ենք մենք: Որտեղի՞ց ենք գալիս: Ո՞ւր ենք գնում»:
Ահա և պատասխանները. «Մենք ծովացուլեր ենք: Գալիս ենք բևեռից: Կանք, որովհետև մեզ ստեղծել է մի էակ, որը հսկայական ծովացուլի է նման: Վերջիվերջո կհեռանանք Արևադարձ կոչվող այս կեղծ երկրից և կվերադառնանք ազնիվ ու ճշմարիտ Բևեռ»: Ի վերջո Ծով Ա. Ցուլը ձանձրացավ մի բան մտածել, բայց ուրիշ բան անելուց և մի գեղեցիկ օր վերադարձավ Բևեռ: «Այո՜, չմտածել, անգործ ու անհոգ ապրել գոնե մի միլիոն տարի»,- երազում էր նա:
Մի անգամ Բևեռում, իր հին սառցակտորին թիկնած, Ծով Ա. Ցուլն զգաց, որ մտածելն արդեն սովորություն է դարձել, և ինքը չի կարողանում չմտածել:
Դժբախտաբար բոլոր մտքերն անմիջապես հայտնվում էին գլխավերևում՝ պսպղուն ու թափանցիկ սառցալուլաներով գրված: Խեղճ Ծով Ա. Ցուլի բարեկամներն սկսեցին նրանից փախչել: Նա էլ սկսեց վատ բաներ մտածել նրանց մասին: Այդ մտքերը վատ խոսքերով սառցալուլաներ դարձան…
Շուտով Ծով Ա. Ցուլը մեն-մենակ մնաց իր սառցակտորի վրա:
Այդ ժամանակներից շա՜տ-շա՜տ տարիներ են անցել: Բևեռում ջերմաստիճանը բարձրացել է: Մտքերն այլևս չեն սառչում և դարձել են անտեսանելի: Բայց Ծով Ա. Ցուլը դարձյալ մենակ է ապրում: Իր սառցակտորին պառկած՝ նա անվերջ մտածում է: Ի՞նչ է մտածում:
Ի՞նչ իմանաս:
Հարցեր և առաջադրանքներ
- Գտի՛ր տրված բառերի հոմանիշները:
սիրուն-գեղեցիկ, հմայիչ
ակնթարթ-վայրկայն
հսկա-վիթխարի, աժդահա
անմիջապես-հենց հիմա
արև-արեգակ, լուսատու
2. Պատմի՛ր այս պատմության Ծով Ա. Ցուլի մասին:
ա. երբ նա Բևեռում էր ապրում չեր սիրում մտածել, իսկ երբ մտածում էր՝ նրա գլխավերևում սառցելուլաներով գրված էր լինում մտածացը:
բ. երբ նա Արևադարձում էր ապրում սկսկել էր մտածել, բայց նրանց մտքերը այլևս չեին կախվում գլխավերևում:
3. Ի՞նչ ես կարծում, լա՞վ է, երբ մարդիկ կարողանում են կարդալ քո մտքերը:
Ոչ ես չեմ ուզում,որովհետև ես տարբեր բաների մասին եմ մտածում ու չեմ ուզում, որ բոլորն իմանաին:
4. Ի՞նչ խորհուրդ կտաս՝
ա. Բևեռի բնակիչներին ես խոհրուրդ կտամ, որ մտածեին ու արտահատեին իրենց մտքերը:
բ. Արևադարձի բնակիչներին որ նրանք վատ մտքեր չունենան և լինեն բարի:
5. Հորինի՛ր:
Միլիոն տարի մեզանից հետո
Մեզանից միլիոն տարի հետո կարծում եմ մարդիկ հատուկ ակնոցներով կկարողանան կարդալ միմյանց մտքերը: Տները ինքնաթիռների պես կթռչեն ուր ուզեն: Մարդիկ չեն հիվանդանա և չեն մահանա և կապրեն երկար-երկար տարիներ: Մարդիկ այնքայն կշատանան, որ Լուսնի և Մարսի վրա ել կապրեն:
- Գտի՛ր «կրկնվող» բառը:
Արևադարձ, արևայրուք, արևային, արևոտ, արևածաղիկ, արևածագ:
- Գրի՛ր բառեր, որոնց մեջ ապրում է «և» տառը:
արև, բարև, Երևան, Բևեռ, սևամորթ, երևալ, կարևոր, վերև, ներքև:
Արտաշես Մինասյանի ուսումնական բլոգ 