Հայր Բոնամին գիտեր-չգիտեր, ընդամենը մի հեքիաթ գիտեր: Ամեն օր նա այդ հեքիաթն էր պատմում և այնքան էր պատմել, որ բոլորս արդեն անգիր էինք արել: Հեքիաթը որսորդների մասին էր և այնքան զվարճալի էր, որ լսողը ծիծաղից թուլանում էր:
Քանի որ Ալիսան շատ հետաքրքրասեր էր, մի օր էլ դիտմամբ, թե պատահմամբ նա հայտնվեց հեռուստացույցի մեջ: Այնտեղ շատ փոշոտ ու վտանգավոր էր, բազմաթիվ լամպերով և տարօրինակ մեխանիզմերով: Ալիսան շատ էր վախեցել, նրան թվում էր ընդմիշտ մնալու է այնտեղ: Բայց նրա բախտը բերեց: Պապիկը միացրեց հեուստացույցը և սկսեց փոխել ալիքները: Մեկ էլ նա տեսավ ձերքը թափահարող Ալիսային: Տատիկն ու պապիկը իսկույն հանեցին նրան հեռուստացույցի մեջից:
Մի անգամ պարկած հեռախոսով խաղ էի խաղում և աննկատ քնեցի: Երազումս ես հայտնվեցի իմ խաղի մեջ: Քանի որ խաղն ինձ շատ ծանոթ էր, ես հեշտությամբ հաղթահարում էի բոլոր խոչնդոտները:
Նարեն և Նարեկը շատ չարաճճի երեխաներ են: Նրանք շատ լացկան, քանդող և չլսող երեխաներ են:
Մի անգամ արթնացան և ամեն ինչ փոխվել էր. մայրիկը լաց էր լինում ու ջարդ ու փշուր էր անում խաղալիքները, իսկ հայրիկը անվերջ բղավում էր և վազում : Ամաները կեղտոտ էին, շորերը թափթփված, իսկ հայրիկն ու մայրիկը վիճում էին մի փոքրիկ խաղալիքի համար: Երեխաները շվարած կանգնել էին ու չէին հասկանում, թե ի՞նչ է կատարվում: Նրանք փորձում էին բաժանել նրանց, բայց չէր ստացվում: Նրանք չէին լսում երեխաներին ու անվերջ բղավում էին: Երեխաները շատ էին տխրել, որ չէին կարողանում ոչինչ անել: Հիմա ո՞վ է նրանց խնամելու, կերակրելու, օգնելու դասերը պատրաստելու: Նարեն ու Նարեկը սկսեցին բարձրաձայն լաց լինել: Այդ ժամանակ լսվեց մի քնքուշ ձայն: Ինչ-որ մեկը արթնացնում էր նրանց քնից: Երեխաները արթնացան և ամուր գրկեցին մայրիկին: Նրանք հասկացան, որ այդ ամենը երազ է: Երեխաները հասկացան, թե ինչքան վատ են իրենց պահում և խոստացան, որ կլինեն խելոք երեխաներ և ամեն ինչում կօգնեն իրենց ծնողներին:
«Տառերի աշխարհում մի «Է» էր ապրում, նա «Ի»-ի եւ «Ր»-ի ընկեր էր, բայց չէր սիրում «Մ»-ին և «Ն»-ին: Նրանք էլ իրենց հերթին ընկերություն էին անում «Ե»-ի հետ:
Հետո է-ն, ի-ն, ր-ն գնացին անտառ , տեսան ե-ին, հետո գնացին- գնացին տեսան մ-ին, նրա կողքին էլ ՝ ն-ին: Միասին մի տուն գտան, այդ տանը մարդ չկար , բնակվեցին այդտեղ և սկսեցին բառեր՝ դառնալ՝ եմ, ես, են, ենք