Փորձը կատարելու համար մեզ հարկավոր է փուչիկ, շյուղ և կպչուն ժապավեն:
Փչած փուչիկի երկու կողմերից զուգահեռաբար ամրացնում ենք խաչաձև կպչուն ժապավեն և զգուշությամբ անցկացնում ենք շյուղը և մեր փուչիկը չի պայթում:
Արտաշես Մինասյանի ուսումնական բլոգ
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի Հարավային դպրոց, 4․1 դասարան
Փորձը կատարելու համար մեզ հարկավոր է փուչիկ, շյուղ և կպչուն ժապավեն:
Փչած փուչիկի երկու կողմերից զուգահեռաբար ամրացնում ենք խաչաձև կպչուն ժապավեն և զգուշությամբ անցկացնում ենք շյուղը և մեր փուչիկը չի պայթում:
Угадайте о ком я рассказываю. Мой друг мальчик. Ему восемь лет. У него день рождения в сентябре. Он не очень высок. У него большие карие глаза. У него очень большие уши. У него коричневые волосы. Он очень любит математику. Он каратист. У него есть сестра.
Ա) Երեք թվերի գումարը 5412 է: Եթե առաջին թիվը մեծացնեք 400-ով, երկրորդը մեծացնենք 200-ով իսկ երորդը փոքրացնենք 300-ով, ապա որքա՞ն կլինի ստացված թվերի գումարը:
Продолжить чтение «Մաթեմատիկա»Երբ մտքերը սառչում են օդում
Ալբերտ Մորավիա
(2-րդ մաս)
Մի օր Ծով Ա. Ցուլը Ա. Ֆրիկացի անունով մի սևամորթի տեսավ, որն իր կնոջ հետ նավակում նստած Օձ Ա. Ձկան համար երգ էր երգում: Օձ Ա. Ձուկը բերանը բաց լսում էր:
Օձ Ա. Ձուկ,
Օձ Ա. Ձուկ,
Չկա քեզ պես
Սիրուն ձուկ:
Ալբերտ Մորավիա
(1-ին մաս)
Պիտի որ իմանաք, մեզանից միլիոնավոր տարիներ առաջ Բևեռում* շատ ավելի ցուրտ էր, քան այսօր: Ջերմաստիճանը միլիարդ աստիճան զրոյից ցածր էր, և ամեն ինչ սառչում էր, նույնիսկ՝ մտքերը: Բավական էր մեկը մտածեր. «Ցուրտ է, գրո՛ղը տանի» անմիջապես նրա գլխավերևում սուր սառցալուլաներով գրվում էր. «Ցուրտ է, գրո՛ղը տանի»:
Հենց այդ պատճառով Բևեռում ոչ ոք չէր համարձակվում մտածել: Բոլորն էլ վախենում էին, որ ուրիշները կկարդան իրենց մտքերը:
Այսպես արջերը, պինգվինները, փոկերը, մարդիկ՝ բոլորը դադարել էին որևէ բան մտածել: Մի
Ցուրտ Բևեռում ապրում էր մի Ծովառյուծ: Ինչպես գիտենք Բևեռում շատ ցուրտ է: Ծովառյուծը շատ էր ուզում մեր պես շոգ երկրում ապրեր: Ամբողջ օրը երազանքների մեջ էր: Նա երազում էր, որ իրենց երկրում ցուրտ չլիներ և նա էլ վազվզեր կապիկների, վագրերի, նապաստակների նման, և օր ու գիշեր բարձրանար ծառերի վրա:
Իսկ Արևադարձում մի ալարկոտ , ծույլ վագր էր ապրում: Նա ոչ ուզում էր որս անել, վազվզեր, բարձրանար ծառերի վրա: Բացի այդ Արևադարձում շատ շոգ էր և այս ծույլ վագրը շոգում էր ու երազում էր հայտնվել մի ցուրտ տեղում, որտեղ օր ու գիշեր ուտում են ու քնում:
Բայց այս բոլոր մտքերը սառցալուլաների պես կախվում էին, քանի որ Ծովառյուծը պետք է ապրեր ցուրտ Բևեռում, իսկ վագրը՝ Արևադարձում: