Հայոց լեզու

Երբ մտքերը սառչում են օդում

Ալբերտ Մորավիա


(1-ին մաս)

Պիտի որ իմանաք, մեզանից միլիոնավոր տարիներ առաջ Բևեռում* շատ ավելի ցուրտ էր, քան այսօր: Ջերմաստիճանը միլիարդ աստիճան զրոյից ցածր էր, և ամեն ինչ սառչում էր, նույնիսկ՝ մտքերը: Բավական էր մեկը մտածեր. «Ցուրտ է, գրո՛ղը տանի» անմիջապես նրա գլխավերևում սուր սառցալուլաներով գրվում էր. «Ցուրտ է, գրո՛ղը տանի»:
Հենց այդ պատճառով Բևեռում ոչ ոք չէր համարձակվում մտածել: Բոլորն էլ վախենում էին, որ ուրիշները կկարդան իրենց մտքերը:
Այսպես արջերը, պինգվինները, փոկերը, մարդիկ՝ բոլորը դադարել էին որևէ բան մտածել: Մի

Продолжить чтение «Երբ մտքերը սառչում են օդում»
Հայոց լեզու

Սառնարանում ապրող մտքերը

Ցուրտ Բևեռում ապրում էր մի Ծովառյուծ:  Ինչպես գիտենք Բևեռում շատ ցուրտ է: Ծովառյուծը շատ էր ուզում մեր պես շոգ երկրում ապրեր: Ամբողջ օրը երազանքների մեջ էր: Նա երազում էր, որ իրենց երկրում ցուրտ չլիներ և նա էլ վազվզեր կապիկների, վագրերի, նապաստակների նման, և օր ու գիշեր բարձրանար ծառերի վրա:

 Իսկ Արևադարձում մի  ալարկոտ , ծույլ վագր էր ապրում: Նա ոչ ուզում էր որս անել, վազվզեր, բարձրանար ծառերի վրա: Բացի այդ Արևադարձում շատ շոգ էր և այս ծույլ  վագրը շոգում էր ու երազում էր հայտնվել մի ցուրտ տեղում, որտեղ օր ու գիշեր ուտում են ու քնում:  

Բայց այս բոլոր մտքերը սառցալուլաների պես կախվում էին, քանի որ Ծովառյուծը պետք է ապրեր ցուրտ Բևեռում, իսկ վագրը՝ Արևադարձում: